| بر این آب غیرت بد آب حیوان | بر این حوض رشک آورد حوض کوثر | |
| مگر گوش خاقانی امشب به عادت | ز لفظ تو دزدید صد عقد گوهر | |
| به یاد آمدش کانکه چیزی بدزدد | ببرند دستش به فرمان داور | |
| پس این گوهر از گوش بستد زبانش | به صد عذر در پایت افشاند یک سر | |
| بدین سکه آورد نقد بدیهه | شد از کیمیای سخن سحر گستر | |
| شها نیک دانی که امروز گیتی | ندارد چو من ساحر کیمیاگر | |
| تو باقی بمان کز بقای تو هرگز | در این پیشه کس ناید او را برابر |