| با آینه‌ی ضمیر مخدوم | خواهد که نفس زند نیارد | |
| مجد الدین افتخار اسلام | که اسلام بدو تفاخر آرد | |
| بحری است نهنگ سار کلکش | کالا گهر از دهن نبارد | |
| در ظلمت حال خاطر اندوه | با نور خیال او گسارد | |
| پر کحل جواهر آیدش چشم | چون بر خط او نظر گمارد | |
| دل یاد کند فضایل او | چندان که به دست چپ شمارد | |
| بر یاد محقق مهینه | انگشت کهینه بسته دارد | |
| آخر چه حساب گیرد انگشت | کورا ز میان فرو گذارد |
□
| یار مردم مار و کژدم دان کنون خاقانیا | کز دم کژدم دم مردم تو را بدتر بود | |
| آن نه یارانند مارانند پس بیگانه به | کافت یاران چو باشد آشنا بدتر بود | |
| تا تو مردم را ستائی در بلائی با همه | چون تو را مردم ستایند آن بلا بدتر بود |