| تا به ارمن رسیده‌ام بر من | اهل ارمن روان می‌افشانند | |
| خاصه همسایگان نسطوری | که مرا عیسی دوم خوانند | |
| عیسی و چرخ چارم انگارند | کز من و جان من سخن رانند | |
| بحر ارجیش را به معنی آب | غرقه‌ی بحر خاطرم دانند | |
| چه عجب گر ز بحر خاطر من | بحر ارجیش عذب گردانند |
□
| همه عیب‌اند زنان و آن همه را | نیک مردان به هنر برگیرند | |
| چون منث به مذکر پیوست | گرچه آن حکم مذکر گیرند | |
| لیک چون مرد به زن پیوندد | حکم تانیث قوی‌تر گیرند | |
| بلبلی بین که به مقنع بفریفت | چون سمانه که به چادر گیرند | |
| صید مرد است زن اما به زبان | مرد را صید نگون سر گیرند | |
| باز اگرچند کبوتر گیرد | باز را هم به کبوتر گیرند |