| ای که هر دم ز تبت خلقت | صد شتر بار مشک در سفرند | |
| گردن اشتران دهی پر زر | به کسانی که سرور هنرند | |
| تا تو اشتر سواری اندر فید | خار و حنظل به فید گلشکرند | |
| پیش اشتر دلی چو خاقانی | یاد تو جز به جام جم نخورند | |
| دوش در ره بمانده‌اند مرا | اشتری ده که زیر بار درند | |
| اشتری ده ه بار من بکشد | ور فروشم به تازیی بخرند | |
| ور بندهی دهمت صد دشنام | که یکی ز آن به اشتری نبرند |