| جهان را آه آه از دل برآمد | چو عزالدین بوعمران فروشد | |
| برآمد هر شب افغان از دل طور | چو روز موسی عمران فروشد |
□
| منصب تدریس خون گوید از آنک | فر عز الدین بوعمران نماند | |
| شاید ار هر سامری گاوی کند | کب و جاه موسی عمران نماند |
□
| دل در طلبت چو بند گردد | ترسم که سخن بلند گردد | |
| جانا به خدا توان رسیدن | زلف تو اگر کمند گردد |