مدار ملک جهان بر مجاهد الدین است
|
|
که چرخ بارگه احتشام او زیبد
|
امیر عادل سلطان دل و خلیفه همم
|
|
که حصن شام و عرب از حسام او زیبد
|
قباد قلعه ستان قهرمان افسر بخش
|
|
که صاحب افسر ایران غلام او زیبد
|
نه نه قباد مخوان کیقباد خوانش از آنک
|
|
قباد چاوش روز سلام او زیبد
|
اتابک است ز بهر نشام گوهر ملک
|
|
ملک شهی که مجاهد نظام او زیبد
|
دوم نظام و سوم جعفر است لا ولله
|
|
که داغ ناصیهی هر دو نام او زیبد
|
فلک جنیبه کش اوست بلکه از سر قدر
|
|
جنیبهوار فلک در لگام او زیبد
|
حلی گردن خورشید و طوق جید اسد
|
|
ز عکس خنجر مریخ فام او زیبد
|
جهان به پرچم و طاس و رماح او نازد
|
|
کز این دو مادت نور و ظلام او زیبد
|
سوار همتش از عرش مرکبی دارد
|
|
که زیور شه انجم ستام او زیبد
|
فراخ بال کند عدل تنگ قافیه را
|
|
چنان که چرخ ردیف دوام او زیبد
|
بلند بال کند جود پست قامت را
|
|
چنان که عرش به بالای نام او زیبد
|
طراز خاصه ز اقبال عام او شاید
|
|
حصار عامه ز انعام عام او زیبد
|
اگر زمانه ز نام کرام حرز کند
|
|
مجاهد الدین حرز کرام او زیبد
|
هنوز عهد مقامات مهدی ار نرسید
|
|
امیر عادل قائم مقام او زیبد
|
کسی که درگه جنت مثال او بگذاشت
|
|
حمیم دوزخیان قوت کام او زیبد
|
نعامهای که به ترک هوای مرغان گفت
|
|
ز خبث آتش و آهن طعام او زیبد
|
به پای همت او هفت چرخ شش گام است
|
|
که فرق هشت جنان زیر گام او زیبد
|
روان حاتم طائی و جان معن یمن
|
|
زکات خواه سخای مدام او زیبد
|
مگر که بخل شبی بر کرم شبیخون کرد
|
|
چنان که از صفت ناتمام او زیبد
|
براند رای مجاهد سپاه بر سر بخل
|
|
بدان کمین که ز حزم تمام او زیبد
|
برید و بست سر بخل را به تیغ کرم
|
|
چنین غزا صفت انتقام او زیبد
|
زمانه حیدر اسلام خواندش پس ازین
|
|
که ذوالفقار ظفر در نیام او زیبد
|
هزار جان سکندر صفات خضر صفا
|
|
نثر چشمهی حیوان جام او زیبد
|
اگر تنم نه زبان موی میکند به ثناش
|
|
به جای موی سنان بر مسام او زیبد
|
به سعی اوست جهانگیر گشته سیف الدین
|
|
که پر نسر فلک بر سهام او زیبد
|
منم که گردن من وامدار خدمت اوست
|
|
که گردن ملکان زیر وام او زیبد
|
هزار فصل بدیع است و صد چو فضل ربیع
|
|
هزار مرغ چو من بو تمام او زیبد
|
ز خسروان جهان خود مجاهد الدین است
|
|
که مرغ همت ما صید دام او زیبد
|
ز صد هزار خلف یک خلف بود چو حسین
|
|
که نفس احمد بختی رام او زیبد
|
ز صد هزاران بختی یکی نجیب آید
|
|
که کتف احمد جای زمام او زیبد
|
عروس طبع بر او عقد بستم از سر عقل
|
|
بدان صداق که از اهتمام او زیبد
|
اگر به جود بها بر نهد عروس مرا
|
|
به قیمتی که فزاید خرام او زیبد
|
جهان پیر به ناکام و کام بندهی اوست
|
|
که بکر بخت جوان جفت کام او زیبد
|
جناب موصل ازو مکهی مبارک باد
|
|
که جملگی ممالک به کام او زیبد
|
اگرچه باز سپید است جان خاقانی
|
|
کبوتر حرم است احترام او زیبد
|