| به چشم کرده‌ام ابروی ماه سیمایی | خیال سبزخطی نقش بسته‌ام جایی | |
| امید هست که منشور عشقبازی من | از آن کمانچه ابرو رسد به طغرایی | |
| سرم ز دست بشد چشم از انتظار بسوخت | در آرزوی سر و چشم مجلس آرایی | |
| مکدر است دل آتش به خرقه خواهم زد | بیا ببین که که را می‌کند تماشایی | |
| به روز واقعه تابوت ما ز سرو کنید | که می‌رویم به داغ بلندبالایی | |
| زمام دل به کسی داده‌ام من درویش | که نیستش به کس از تاج و تخت پروایی | |
| در آن مقام که خوبان ز غمزه تیغ زنند | عجب مدار سری اوفتاده در پایی | |
| مرا که از رخ او ماه در شبستان است | کجا بود به فروغ ستاره پروایی | |
| فراق و وصل چه باشد رضای دوست طلب | که حیف باشد از او غیر او تمنایی | |
| درر ز شوق برآرند ماهیان به نثار | اگر سفینه حافظ رسد به دریایی |