| مهر است یا زرین صدف خرچنگ را یار آمده | خرچنگ ناپروا ز تف، پروانه‌ی نار آمده | |
| بیمار بوده جرم خور سرطانش داده زور و فر | معجون سرطانی نگر داروی بیمار آمده | |
| آن کعبه‌ی محرم نشان، وان زمزم آتش فشان | در کاخ مه دامن کشان یک مه به پروار آمده | |
| هر سنگ را گر ساحری کرده صبا میناگری | از خشت زر خاوری میناش دینار آمده | |
| شمع روان بین در هوا آتش فشان بین در هوا | بر کرکسان بین در هوا پرواز دشوار آمده | |
| خورشید زرین دهره بین صحرای آتش چهره بین | در مغز افعی مهره بین چون دانه‌ی نار آمده | |
| روی سپهر چنبری بگرفت رنگ اغبری | بر آینه‌ی اسکندری خاکستر انبار آمده | |
| هر فرش سقلاطون که مه صباغ او بوده سه مه | از آتش گردون سیه چون داغ قصار آمده | |
| آفاق را از جرم‌خور هم قرص و هم آتش نگر | هم مطبخ و هم خوان زر هم میده سالار آمده | |
| گر بلبل بسیار گو، بست از فراق گل گلو | گلگون صراحی بین در او بلبل به گفتار آمده | |
| گر می‌دهی ممزوج ده، کاین وقت می ممزوج به | بر می گلاب ناب نه چون اشک احرار آمده | |
| کافور خواه و بیدتر، در خیش‌خانه باده خور | با ساقی فرخنده فر زو خانه فرخار آمده | |
| ماورد و ریحان کن طلب توزی و کتان کن سلب | وز می گلستان کن دو لب آنجا که این چار آمده | |
| گه‌گه کن از باغ آرزو آن آفتاب زرد رو | پیرامنش ده ماه نو هر سال یک بار آمده | |
| چرخ از سموم گرمگه، زاده و با هر چاشتگه | دفع وبا را جام شه یاقوت کردار آمده | |
| تریاق ما چهر ملک، پور منوچهر ملک | با طاعن مهر ملک طاعون سزاوار آمده | |
| خاقان اعظم چون پدر شاه معظم چون پدر | فخر دو عالم چون پدر وز عالمش عار آمده | |
| گردون دوان در کار او چون سایه در زنهار او | خورشید در دیدار او چون ذره دیدار آمده | |
| از بوس لب‌های سران بر پای اسب اخستان | از نعل اسبش هر زمان یاقوت مسمار آمده | |
| عدلش بدان سامان شده کاقلیم‌ها یکسان شده | سنقر به هندستان شده، طوطی به بلغار آمده |