| عید است و پیش از صبح‌دم مژده به خمار آمده | بر چرخ دوش از جام جم یک نیمه دیدار آمده | |
| عید آمد از خلد برین، شد شحنه‌ی روی زمین | هان ماه نو طغراش بین امروز در کار آمده | |
| کرده در آن خرم فضا صید گوزنان چند جا | شاخ گوزن اندر هوا اینک نگون‌سار آمده | |
| پرچم ز شب پرداخته، مه طاس پرچم ساخته | بیرق ز صبح افراخته روزش سپهدار آمده | |
| بر چرخ بگشاده کمین، داغش نهاده بر سرین | هان عین عید اینک ببین بر چرخ دوار آمده | |
| عید همایون فر نگر، سیمرغ زرین پر نگر | ابروی زال زر نگر، بر فرق کهسار آمده | |
| از گرد راهش آسمان، ترمغز گشته آن‌چنان | کز عطسه‌ی مغزش جهان پر مشک تاتار آمده | |
| گیتی ز گرد لشکرش طاوس بسته زیورش | در شرق رنگین شهپرش، در غرب منقار آمده | |
| پی گم کنان سی شب دوان، از چشم قرایان نهان | دزدیده در کوی مغان نزدیک خمار آمده | |
| ساقی صنم پیکر شده، باده صلیب آور شده | قندیل ازو ساغر شده، تسبیح زنار آمده | |
| هر نی ز کویش شکری، هر می ز جویش کوثری | هر خو ز رویش عبهری بر برگ گلنار آمده | |
| ریحان روح از بوی وی، جان را فتوح از روی وی | بزم صبوح از جوی می، فردوس کردار آمده | |
| می عاشق‌آسا زرد به، هم‌رنگ اهل درد به | درد صفا پرورد به تلخ شکربار آمده | |
| خورشید رخشان است می، زان زرد و لرزان است می | جوجو همه جان است می فعلش به خروار آمده | |
| آن خام خم پرورد کو؟ آن شاهد رخ زرد کو؟ | آن عیسی هر درد کو تریاق بیمار آمده | |
| می آفتاب زرفشان، جان بلورش آسمان | مشرق کف ساقیش دان مغرب لب یار آمده | |
| در ساغر صهبا نگر، در کشتی آن دریا نگر | بر خشک‌تر صحرا نگر کشتی به رفتار آمده | |
| مطرب چو طوطی بوالهوس انگشت و لب در کارو بس | از سینه‌ی بربط نفس، در حلق مزمار آمده | |
| آن آبنوسین شاخ بین، مار شکم سوراخ بین | افسونگر گستاخ بین لب بر لب مار آمده | |
| بربط چو عذرا مریمی کابستنی دارد همی | وز درد زادن هر دمی در ناله‌ی زار آمده |