| در ید بیضاش ثعبان از کمند خیزران | خصم را ضیق النفس زان خیزران انگیخته | |
| حاسدش در حسرت اقبال و با کام دلش | صدمه‌ی ادبار خسف از خان و مان انگیخته | |
| خاک‌ساری را چو آتش طالع چون ماربخت | داده جوع الکلب و درخوان قحط نان انگیخته | |
| هود همت شهریاری، نوح دعوت خسروی | صرصر از خزران و طوفان از الان انگیخته | |
| هیبت او مالک آئین وزبانی خاصیت | دوزخ از دربندو ویل از شابران انگیخته | |
| گشته شروان شیروان لابل شرفوان از قیاس | صورت بغداد و مصر از خیروان انگیخته | |
| هم خلیفه‌ی مصر و بغداد است هم فیض کفش | دجله از سعدون و نیل از گردمان انگیخته | |
| لشکری دیده شبیخون برده بر دیوان روس | از کمین غرشت شیر سیستان انگیخته | |
| جوشش کوسش که نالد چون گوزن از پوست گرگ | حیض خرگوش از تن شیر ژیان انگیخته | |
| شبروی کرده کلنگ آسا همه شاهین دلان | چون قطا سیمرغ را از آشیان انگیخته | |
| رانده تا دامان شب چون شب ز مه بر جیب چرخ | جادو آسا یک قواره از کتان انگیخته | |
| صبحگه چون صبح شمشیر آخته بر کافران | تا به شمشیر از همه گرد هوان انگیخته | |
| زهره چون بهرام چوبین باره‌ی چوبین به زیر | آهنین تن باره چون باد خزان انگیخته | |
| هر یکی اسفندیاری در دژ روئین درع | از سر دریا غبار هفت خوان انگیخته | |
| بابک از تیغ و خلیفه از سنان در کارزار | جوش جیش از اردشیر بابکان انگیخته | |
| برکشیده تیغ اسد چون افتاب اندر اسد | در تموز از آه خصمان مهرگان انگیخته | |
| در جزیره رانده یک دریا ز خون روسیان | موج از آن دریای خون کوه کلان انگیخته | |
| کشتی از بس زار گشته کشت‌زاری گشته لعل | سر دروده وز درون آواز امان انگیخته | |
| کشته یک نیم و گریزان خسته نیمی رفته باز | مرگشان تب‌ها ز جان ناتوان انگیخته | |
| تا به دیگ مغز خود خود را مزورها پزند | ار سرشک نو زرشک رایگان انگیخته |