| دریای عقلی در دلش، صحرای قدسی منزلش | از نفس کل آب و گلش صفوت در اجزا داشته | |
| ذاتش مراد کاف و نون از علت عالم برون | دل را به عصمت رهنمون بر ترک اشیا داشته | |
| لب‌های شاهان درگهش کوثر دم از خاک رهش | جنت به خاک درگهش روی تولا داشته | |
| خوانده به چتر شاه بر چرخ آیة الکرسی ز بر | چترش همائی زیر پر عرش معلا داشته | |
| چل صبح آدم هم‌دمش ، ملک خلافت ز آدمش | هم بوده اسم اعظمش هم علم اسما داشته | |
| چون از عدم درتاخته، دیده فلک دست آخته | انصاف پنهان ساخته، ظلم آشکارا داشته | |
| ملکت گرفته رهزنان، برده نگین اهریمنان | دین نزد این تردامنان نه جا نه ملجا داشته | |
| هر خوک خواری بر زمین دهقان و عیسی خوشه چین | هر پشه‌ی طارم نشین، پیلان به سرما داشته | |
| شاه است عدل انگیخته دست فلک بربیخته | هم خون ظالم ریخته هم ملک آبا داشته | |
| چندان برون رانده سپه کاتش گرفته فرق مه | نه باد را بر خاک ره نی آب مجرا داشته | |
| چرخ و زمان کرده ندا کای تیغ تو جان هدی | ما خاک پایت را فدا تو دست بر ما داشته | |
| ملک ابد را رایگان مخلص بر او کرد آسمان | ملکی ز مقطع کم زیان وز عدل مبدا داشته | |
| از فتح اران نام را زیور زده ایام را | فتح عراق و شام را وقتی مسما داشته | |
| بحری است تیغش و آسمان بر گوهرش اختر فشان | ز آن گوهری تیغ اختران چشم مدارا داشته | |
| آن روض دوزخ بار بین، حور زبانی سار بین | بحر نهنگ اوبار بین آهنگ اعدا داشته | |
| معمار دین آثار او، دین زنده از کردار او | گنجی است آن دیوار او از خضر بنا داشته | |
| جسته نظیر او جهان، نادیده عنقا را نشان | اینک جهان را غیب دان زین خرده برپا داشته | |
| خط کفش حرز شفا، تیغش در او عین الصفا | چون نور مهر مصطفی جان بحیرا داشته | |
| دهر است خندان بر عدو کو جاه شه کرد آرزو | مقل است بار نخل او، او چشم خرما داشته | |
| پران ملک پیرامنش، چون چرخ دائر بر تنش | چون بادریسه دشمنش یک چشم بینا داشته |