| دور فلک ده جام را از نور عذرا داشته | چون عده داران چار مه در طارمی واداشته | |
| در آب خضر آتش زده، خم‌خانه زو مریمکده | هم حامل روح آمده هم نفس عذرا داشته | |
| جام بلور از جوهرش، سقلاب و روم اندر برش | از نار موسی پیکرش در کف بیضا داشته | |
| مجلس ز می زیورزده، وز جرعه خاک افسر زده | صبح از جگر دم برزده، مرغ از که آوا داشته | |
| خصم صرع‌دار آشفته‌سر، کف بر لب آورده ز بر | و آن خیک مستسقی نگر در سینه صفرا داشته | |
| می عطسه‌ی آدم شده، یعنی که عیسی دم شده | داروی جان جم شده، در دیر دارا داشته | |
| مرغ سحر تشنیع زن بر قتل مرغ باب زن | مرغ صراحی در دهن تریاق غمها داشته | |
| مجلس دو آتش داده بر، این حجر آن از شجر | این کرده منقل را مقر، آن جام را جا داشته | |
| منقل مربع کعبه‌سان، آشفته در وی رومیان | لبیک گویان در میان، تن محرم آسا داشته | |
| این سبز طشت سرنگون طاس‌زر آورده برون | بر یاد طاس سرنگون ما جام صهبا داشته | |
| ساقی به رخ ریحان جان خطش دبیرستان جان | در ملک دل سلطان جان وز مشک طغرا داشته | |
| بر گوهر دل برده پی جام صدف ز انگشت وی | و انگشت او با جام می ماهی است دریا داشته | |
| می چون شفق صفرا زده مستان چو شب سودا زده | آتش درین خضرا زده دستی که حمرا داشته | |
| می آتش و کف دود بین، آن کف سیم‌اندود بین | مریخ خون‌آلود بین بر سر ثریا داشته | |
| از عکس می مجلس چنان چون باغ زرین در خزان | باغ از دم رامش‌گران مرغان گویا داشته | |
| داود صوت انده زدای، الحان موسیقی سرای | ادریس دم صنعت نمای، اعجاز پیدا داشته | |
| بر بط کشیده رگ برون رگ‌هاش آلوده به خون | ساقی به طاس زر درون خون مصفا داشته | |
| و آن، چنگ گردون‌وش سرش، ده ماه نو خدمتگرش | ساعات روز و شب درش، مطرب مهیا داشته | |
| نای از دو آتش باد خور، نی طوق و نارش تاج سر | باد و نی و نارش نگر هر سه زبان ناداشته | |
| دف چون هلال بدرسان، گرد هلالش اختران | هر سو دو اختر در قران جفتی چو جوزا داشته |