ای عندلیب جانها طاووس بسته زیور
|
|
بگشای غنچهی لب بسرای غنهی تر
|
ای غنچهی دهانت از چشم سوزنی کم
|
|
سوزن شکاف غمزهت سوسن نمای عبهر
|
ای سوخته رخ تو در زار گریه آتش
|
|
بیمار دو لب تو در زهر خنده شکر
|
نوشین مفرح آن لب جو سنگ خال مشکین
|
|
مشکین جو تو دیدم با جو شدم برابر
|
تو میخوری به مجلس بر خاک جرعه ریزی
|
|
من خاک خاک باشم کز جرعه یابم افسر
|
پیشت چو جرعه بوسم خاک و چو جرعه بینم
|
|
برچینمش به مژگان سازم سرشک احمر
|
گر باده مینگیرم بر من مگیر جانا
|
|
من خون خورم نه باده، من غم کشم نه ساغر
|
ز آن آب آذر آسا ز آن سان همی هراسم
|
|
کز آب، سگ گزیده، شیر سیه ز آذر
|
خاقانی آمد از جان چون حلقه بر در تو
|
|
بیپا و سر چو حلقه حلقه به گوش چون در
|
تو شاه نیکوانی تاج تو زلف مشکین
|
|
مانا که چتر سلطان سایهت فکنده بر سر
|
هست اعشی عرب را از من سرشک خجلت
|
|
چون سیف ذوالیزن را از سیف دین مظفر
|
از چار و هفت گیتی سلطان خلاصه آمد
|
|
مختار چار ملت سردار هفت کشور
|
افسر خدای خسرو کشور گشای رستم
|
|
ملکت طراز عادل ملت فروز داور
|