| جام طرب کش که صبح کام برآمد | خنده‌ی صبح از دهان جام برآمد | |
| صبح فلک بین که بر موافقت جام | دم زد و بوی میش ز کام برآمد | |
| مهره‌ی شادی نشست و ششدره برخاست | نقش سه شش بر سه زخم کام برآمد | |
| داو طرب کن تمام خاصه که اکنون | عده‌ی خاتون خم تمام برآمد | |
| ما و شکر ریز عیش کز در خمار | نامزد خرمی به بام برآمد | |
| ساغر گلفام خواه کز دهن کوس | نغمه‌ی گلبام وقت بام برآمد | |
| بلبله کبکی است خون گرفته به منقار | کز دهنش ناله‌ی حمام برآمد | |
| گاو سفالین که آب لاله‌ی تر خورد | ارزن زرینش از مسام برآمد | |
| زآن می گلگون که بید سوخته پرورد | بوی گل و مشکبید خام برآمد | |
| در صف دریا کشان بزم صبوحی | جام چو کشتی کش خرام بر آمد | |
| خوان صبوحی به شیب مقرعه کن لاش | کابرش روز آتشین ستام برآمد | |
| بود فلک جام رنگ و جام فلک سان | روز ندانم که از کدام برآمد | |
| دست قراسنقر فلک سپر افکند | خنجر آقسنقر از نیام برآمد | |
| گوش رباب از هوا پیام طرب داشت | از سه زبان راز آن پیام برآمد | |
| حلقه‌ی ابریشم است موی خوش چنگ | چون مه نو کز خط ظلام برآمد | |
| گر چه تن چنگ شبه ناقه‌ی لیلی است | ناله‌ی مجنون ز چنگ رام برآمد | |
| بیست و چهارش زمام ناقه و لیکن | ناله نه از ناقه از زمام برآمد | |
| نای چو شه زاده‌ی حبش که ز نه چشم | بانگش از آهنگ ده غلام برآمد | |
| از پی دستینه‌ی رباب کف می | چون گهر عقد یک نظام برآمد | |
| بهر حلی‌های گوش و گردن بر بط | سیم و زر از ساغر و مدام برآمد |