| حاصل عمر چه دارید خبر باز دهید | مایه جانی است ازو وام نظر باز دهید | |
| هر براتی که امل راست ز معلوم مراد | چون نرانند به دیوان قدر باز دهید | |
| ز آتش دل چو رسد دود سوی روزن چشم | از سوی رخنه‌ی دل جان به شرر باز دهید | |
| چار طوفان تو از چار گهر بگشایید | گر شما جان ستمکش به گهر بازدهید | |
| چون چراغید همه در ستد و داد حیات | کنچه در شام ستانید سحر بازدهید | |
| آب هر عشوه که در جیب شما ریزد چرخ | آسیاوار هم از دامن تر بازدهید | |
| دیده چون خفت که تا خواب بدش باید دید | دیده بد کرد جوابش به بتر بازدهید | |
| دیده را خواب ز خون خاست که خون آرد خواب | هر چه خون جگر است آن به جگر بازدهید | |
| شهر بندان بلاگر حشر از صبر کنند | خانه غوغای غمان برد، حشر بازدهید | |
| بس غریبند در این کوچه‌ی شر، کوچ کنید | به مقیمان نو این کوچه‌ی شر بازدهید | |
| چه نشانید جمازه به سر چشمه‌ی از | برنشینید و عنان را به سفر بازدهید | |
| بشنوید این نفس غصه‌ی خاقانی را | شرح این حادثه‌ی عمر شکر بازدهید | |
| همه هم حالت و هم غصه و هم درد منید | پاسخ حال من آراسته‌تر بازدهید | |
| آن جگر گوشه‌ی من نزد شما بیمار است | دوش دانید که چون بود خبر بازدهید | |
| همه بیمار نوازان و مسیحا نفسید | مدد روح به بیمار مگر بازدهید | |
| در علاجش ید بیضا بنمایید مگر | کاتش حسن بدان سبز شجر بازدهید | |
| ره درمانش بجوئید و بکوشید در آنک | سرو و خورشید مرا سایه و فر بازدهید | |
| هر عقاقیر که دارو کده‌ی بابل راست | حاضر آرید و بها بدره‌ی زر بازدهید | |
| هدیه پارنج طبیبان به میانجی بنهید | خواب بیمار پرستان به سهر باز دهید | |
| تا چک عافیت از حاکم جان بستانید | خط بیزاری آسایش و خور بازدهید |