| صبح گاهی سر خوناب جگر بگشایید | ژاله‌ی صبح دم از نرگس تر بگشایید | |
| دانه دانه گهر اشک ببارید چنانک | گره رشته‌ی تسبیح ز سر بگشایید | |
| خاک لب تشنه‌ی خون است و ز سرچشمه‌ی دل | آب آتش زده چون چاه سقر بگشایید | |
| نونو از چشمه‌ی خوناب چو گل تو بر تو | روی پرچین شده چون سفره‌ی زر بگشایید | |
| سیل خون از جگر آرید سوی باغ دماغ | ناودان مژه را راه گذر بگشایید | |
| از زبر سیل به زیر اید و سیلاب شما | گر چه زیر است رهش سوی زبر بگشایید | |
| چون سیاهی عنب کب دهد سرخ، شما | سرخی خون ز سیاهی بصر بگشایید | |
| تف خون کز مژه بر لب زد و لب آبله کرد | زمهریری ز لب ابله‌ور بگشایید | |
| رخ نمک زار شد از اشک و ببست از تف آه | برکه‌ی اشک نمک را چو جگر بگشایید | |
| بر وفای دل من ناله برآرید چنانک | چنبر این فلک شعبده‌گر بگشایید | |
| چون دو شش جمع برآیید چو یاران مسیح | بر من این ششدر ایام مگر بگشایید | |
| دل کبود است چو نیل فلک ار بتوانید | بام خم‌خانه‌ی نیلی به تبر بگشایید | |
| زین دو نان فلک ار خوانچه‌ی دو نان بینید | تا نبینم که دهان از پی خور بگشایید | |
| از طرب روزه بگیرید وز خون‌ریز سرشک | نه به خوان ریزه‌ی این خوانچه‌ی زر بگشایید | |
| به جهان پشت مبندید و به یک صدمت آه | مهره‌ی پشت جهان یک ز دگر بگشایید | |
| گریه گر سوی مژه راه نیابد مژه را | ره سوی گریه کزو نیست گذر بگشایید | |
| گر سوی قندز مژگان نرسد آتل اشک | راه آتل سوی قندز به خزر بگشایید | |
| لوح عبرت که خرد راست به کف برخوانید | مشکل غصه که جان راست ز بر بگشایید | |
| لعبت چشم به خونین بچگان حامله شد | راه آن حامله را وقت سحر بگشایید | |
| گر به ناهید رسانید چو کرنای خروش | هشت گوش سر آن بر بط کر بگشایید |