| درآر آفتابی که در برج ساغر | سطرلاب او جان دهقان نماید | |
| دواسبه درآی و رکابی درآور | کز او چرمه‌ی صبح یکران نماید | |
| قدح قعده کن ساتکینی جنیبت | کز این دو جهان تنگ میدان نماید | |
| رکاب است چو حلقه‌ی نیزه‌داران | که عیدی به میدان خاقان نماید | |
| ببین دست خاصان که چون رمح خاقان | به حلقه ربائی چه جولان نماید | |
| به شاه جهان بین که کیخسرو آسا | ز یک عکس جامش دو کیهان نماید | |
| بخواه از مغان در سفال آتش تر | کز آتش سفال تو ریحان نماید | |
| شفق خواهی و صبح می‌بین و ساغر | اگر در شفق صبح پنهان نماید | |
| ز آهوی سیمین طلب گاو زرین | که عیدی در او خون قربان نماید | |
| صبوحی زناشوئی جام و می را | صراحی خطیبی خوش‌الحان نماید | |
| چون آبستنان عده‌ی توبه بشکن | درآر آنچه معیار مردان نماید | |
| قدح‌های چو اشک داودی از می | پری خانهای سلیمان نماید | |
| کمرکن قدح را ز انگشت کو خود | کمرها ز پیروزه‌ی کان نماید | |
| می احمر از جام تا خط ازرق | ز پیروزه لعل بدخشان نماید | |
| چو قوس قزح جام بینی ملمع | کز او جرعه‌ها لعل باران نماید | |
| همانا خروس است غماز مستان | که تشنیع او راز ایشان نماید | |
| ندانم خمار است یا چشم دردش | که در چشم سرخی فراوان نماید | |
| ز بس کورد چشم دردش به افغان | گلوی خراشیده ز افغان نماید | |
| مگر روز قیفال او زد که از خون | در آن طشت زر رنگ بر جان نماید | |
| به جام صدف نوش بحری که عکسش | ز تف ماهی چرخ بریان نماید |