| هست اتابک بهمن آسا کاین خلف دارای اوست | لاجرم در ملتش دارا و داور ساختند | |
| پیش یاجوجی که ظلمت خانه‌ی الحاد راست | دست و تیغ این سکندر سد اکبر ساختند | |
| خستگان دیو ظلم از خاک درگاهش به لب | نشره کردند و به آب رخ مزعفر ساختند | |
| پیش سقف بارگاهش خانه‌ی موری است چرخ | کز شبستان سلیمانیش منظر ساختند | |
| کعبه‌ی ملک است صحن بارگاهش کز شرف | باغ رضوان را کبوتر خانه ایدر ساختند | |
| بلکه تا این کعبه رضوان را کبوتر خانه شد | چون کبوتر کعبه را گردش مچاور ساختند | |
| زو مظالم توز و ظالم سوزتر شاهی نبود | تا تظلم گاه این میدان اغبر ساختند | |
| کشتی سلجوقیان بر جودی عدل ایستاد | تا صواعق بار طوفانش ز خنجر ساختند | |
| کافرم گر پیش از او یا پیش از او اسلام را | زین نمط کو ساخت تمهید موفر ساختند | |
| از پس عهد کیومرث کیان تا دور شاه | کار داران فلک آئین منکر ساختند | |
| گه به ناپاکی ز باد انجیر بید انگیختند | گه به خود رائی ز بید انجیر عرعر ساختند | |
| شیر خواران را به مغز و شیر مردان را به جان | طعمه‌ی مار و شکار گرگ حمیر ساختند | |
| پس به آخر این نکو کردند کاندر صد قران | این یکی صاحب قران را شاه و سرور ساختند | |
| پایگاه تازیانش ساختند ایوان روم | بلکه خوک پایگاهش جان قیصر ساختند | |
| حاسدان در زخم خوردن سرنگون چون سکه‌اند | تا به نامش سکه‌ی ایران مشهر ساختند | |
| وز پی تعظیم سکه‌ش را ز روهینای هند | شاه جن را جنیان دیهیم و افسر ساختند | |
| گر سلاطین پرچم شب‌رنگ با پر خدنگ | از پر مرغ و دم شیر دلاور ساختند | |
| میر ما را از پر روح الامین و زلف حور | پر تیر و پرچم رخش مضمر ساختند | |
| آن نگویم کز دم شیر فلک وز آفتاب | پرچم و طاسش برای خنگ و اشقر ساختند | |
| سهو شد بر عقل کاول رستم ثانیش خواند | گر چه از اقلیم رومش هفت خوان بر ساختند |