| طره مفشان کز هلالت عید جان برساختند | طیره منشین کز جمالت عید لشکر ساختند | |
| ماه نو دیدی لبت بین، رشته‌ی جانم نگر | کاین سه را از بس که باریکند همبر ساختند | |
| پیش بالایت به بالایت فرو ریزم گهر | زانکه صد نوبر مرا زان یک صنوبر ساختند | |
| چون کمر حلقه به گوشم، چشم پیش از شرم آنک | چون کمر گاه تو بازم کیسه لاغر ساختند | |
| ز آن لب چون آتش تر هدیه کن یک بوس خشک | گر چه بر آتش تو را مهری ز عنبر ساختند | |
| من نی خشکم و گر چه طعمه‌ی آتش نی است | طعمه‌ی این خشک نی ز آن آتش تر ساختند | |
| سرگذشت حال خاقانی به دفتر ساز از آنک | نو به نو غمهاش تو بر تو چو دفتر ساختند | |
| سوخته عود است و دلبندان بدو دندان سپید | شوق شاهش آتش و شروانش مجمر ساختند | |
| نصرة الاسلام گیتی پهلوان کاجرام چرخ | چارپای تختش از تاج دو پیکر ساختند | |
| ظل حق فرزند شمس الدین اتابک کز جلال | بر سر عرش از ظلال قدرش افسر ساختند | |
| هشت حرف است از قزل تا ارسلان چون بنگری | هفت گردون را در آن هر هشت مضمر ساختند | |
| رستم توران ستان است این خلف کز فر او | الدگز را ملک کیخسرو میسر ساختند | |
| مملکت بخشی که نفش هشت حرف نام اوست | بیضه‌ی مهری که بر کتف پیمبر ساختند | |
| عکس یک جامش دو گیتی می‌نماید کز صفاش | آب خضر و آینه‌ی جان سکندر ساختند | |
| هست اتابک چون فریدون نیست باک ار کافران | خویشتن ضحاک شور و اژدها سر ساختند | |
| آب گز گاو سارش باد کو را عرشیان | آتش ضحاک سوز و اژدها خور ساختند | |
| هست اتابک مصطفی تایید و اسکندر خصال | کاین دو را هم در یتیمی ملک پرور ساختند | |
| ور یکیشان در قبائل قابل فرمان نشد | آخرش چوندعنصر اول مبتر ساختند | |
| مصطفی در شصت و سه، اسکندر اندر سی و دو | دشمنان را مسخ کردند و مسخر ساختند | |
| هست اتابک آسمانی کاین خلف خورشید اوست | آسمان را افسر از خورشید انور ساختند |