| یا روان‌های فریبرز و منوچهر از بهشت | نور و فر بر فرق شاه کامران افشانده‌اند | |
| خسرو مشرق جلال الدین خلیفه‌ی ذو الجلال | کاختران بر فر قدرش فرقدان افشانده‌اند | |
| پیشکارانش خراج از هند و چین آورده‌اند | چاوشانش دست بر چیپال و خان افشانده‌اند | |
| آستان بوسان او کز بیژن و گرگین مهند | آستین بر اردشیر و اردوان افشانده‌اند | |
| تا زبان شکل است شمشیرش همه شیران رزم | بس که دندان‌ها ز بیم آن زبان افشانده‌اند | |
| نیزه دارانش که از شیر نیستان کین کشند | خون و آتش زان نی چون خیز ران افشانده‌اند | |
| نی ز آتش سوزد و اینان ز نی‌های رماح | دشمنان را آتش اندر دودمان افشانده‌اند | |
| زهر خندد بخت بد بر زورق آن خاکسار | کاتشین قاروره‌اش بر بادبان افشانده‌اند | |
| سنگ، خون گرید به عبرت بر سر آن شیشه‌گر | کز هوا سنگ عراده‌ش در دکان افشانده‌اند | |
| عالمی کز ابر جودش در بهار نعمت‌اند | حاسدان را صاعقه در خان و مان افشانده‌اند | |
| خاصگان مریم از نخل کهن خرمای نو | خورده‌اند و بر جهودان استخوان افشانده‌اند | |
| از پی پرواز مرغ دولت او بود و بس | دانها کاین نه رواق باستان افشانده‌اند | |
| وز پی افروزش بزم جلالش دان و بس | نورها کاین هفت شمع بی‌دخان افشانده‌اند | |
| در زمین چار عنصر هفت حراث فلک | تخم دولت تاکنون بر امتحان افشانده‌اند | |
| آن چنان تخمی چنین کشورستانی داد بر | بر چنین آید ز تخمی کانچنان افشانده‌اند | |
| گر کمندی وقتی اندر حلق سکساران روم | سرکشان لشکر الب ارسلان افشانده‌اند | |
| بندگان شه کمند از چرم شیران کرده‌اند | در کمر گاه پلنگان جهان افشانده‌اند | |
| ز آتش تیغی که خاکستر کند دیو سپید | شعله در شیر سیاه سیستان افشانده‌اند | |
| ابرها از تیغ و باران‌ها ز پیکان کرده‌اند | برق‌ها ز آئینه‌ی برگستوان افشانده‌اند | |
| تاج کیوان است نعل اسب آن تاج کیان | کز سخا دست و دلش دریا و کان افشانده‌اند |