فرعونیان بیفر و عونند لاجرم
|
|
اصحاب بینش ید بیضای من نیند
|
خود عذرشان نهم که جعل پیشهاند پاک
|
|
ز آن طالبان مشک و نسیم سمن نیند
|
آری به آب نایژه خو کردهاند از آنک
|
|
مستسقیان لجهی بحر عدن نیند
|
بل تا مرض کشند ز خوانهای بد گوار
|
|
کارزانیان لذت سلوی و من نیند
|
بینا دلان ز گفتهی من در بشاشتاند
|
|
کوری آن گروه که جز در حزن نیند
|
جائی است ضیمران ضمیر مرا چمن
|
|
کارواح قدس جز طرف آن چمن نیند
|
نساج نسبتم که صناعات فکر من
|
|
الا ز تار و پود خرد جامه تن نیند
|
نجار گوهرم که نجیبان طبع من
|
|
جز زیر تیشهی پدر خویشتن نیند
|
وین جاهلان ملمع کارند و منتحل
|
|
ز آن گاه امتحان بجز از ممتحن نیند
|
از نوک خامه دفتر دلشان سیه کنم
|
|
کایشان زنخ زنند، همه خامه زن نیند
|
آنجا که من فقاع گشایم ز جیب فضل
|
|
الا ز درد دل چو یخ افسرده تن نیند
|
معصوم کی شوند ز طوفان لفظ من
|
|
کز نوح عصمت الا فرزند و زن نیند
|
در کون هم طویلهی خاقانیند لیک
|
|
از نقش و نطرتند ز نفس و فطن نیند
|
حقا به جان شاه که هم شاه آگه است
|
|
کایشان سزای حضرت شاه ز من نیند
|