| شرع را گنج روان از کلک اوست | عقل بر گنج روان خواهم فشاند | |
| ملک را حرز امان از رای اوست | روح بر حرز امان خواهم فشاند | |
| گر خضر گردم بر آن غمر الردا | هم ردا هم طیلسان خواهم فشاند | |
| ور ملک باشم بر آن عیسی نفس | سبحه‌ی پروین نشان خواهم فشاند | |
| زیر پای اسبش ار دستم رسد | افسر نوشین روان خواهم نشاند | |
| قحط دانش را به اعجاز ثناش | من و سلوی از لسان خواهم فشاند | |
| چون کند پروانه جان افشان به شمع | من بر او جان هم‌چنان خواهم فشاند | |
| خود کیم من وز سگان کیست جان | تا بر آن فخر جهان خواهم فشاند | |
| ابلهم تا فضله‌ی مء الحمیم | بر لب حوض جنان خواهم فشاند | |
| گمرهم تا بر سر بیت الحرام | آب دست پیلبان خواهم فشاند | |
| حشنیم تا ریزه‌ی ریم آهنی | بر سر تیغ یمان خواهم فشاند | |
| یا نحوس کید قاطع را ز جهل | بر سعود شعریان خواهم فشاند | |
| یا سم گوساله و دنبال گرگ | بر سر طور و شبان خواهم فشاند | |
| یا کلاهی کز گیا بافد شبان | بر سر تاج کیان خواهم فشاند | |
| یا دم الحیضی که از خرگوش ریخت | بر سر شیر ژیان خواهم فشاند | |
| یا غبار لاشه‌ی دیو سفید | بر سوار سیستان خواهم فشاند | |
| یا لعاب اژدهای حمیری | بر درفش کاویان خواهم فشاند | |
| اینت جهل ار فضله‌ی گوی جعل | بر مد مدهمتان خواهم فشاند | |
| اینت کفر ار گرد نعلین یزید | بر یل خیبر ستان خواهم فشاند | |
| گر چه در حلق سماکین افکنم | چون کمند امتحان خواهم فشاند |