| الصبوح ای دل که جان خواهم فشاند | دست هستی بر جهان خواهم فشاند | |
| پیش مرغان سر کوی مغان | دانه‌ی دل رایگان خواهم فشاند | |
| دیده می‌پالای و گیتی خاک پای | جرعه‌های این بر آن خواهم فشاند | |
| اشک در رقص است و ناله در سماع | بر سماع و رقص جان خواهم فشاند | |
| بر سر خاک از جفای آسمان | خاک هم بر آسمان خواهم فشاند | |
| دوستان چون از نفاق آگنده‌اند | آستین بر دوستان خواهم فشاند | |
| دشمنان چون بر غمم بخشوده‌اند | بر سر دشمن روان خواهم فشاند | |
| کیسه‌ای کز زندگی بردوختم | بر زمانه هر زمان خواهم فشاند | |
| هر زری کز خاک بیزی یافتم | بر سراین خاکدان خواهم فشاند | |
| هر سحر خاقانی آسا بر فلک | ناوک آتش فشان خواهم فشاند | |
| این ستاره‌ی دری و در دری | بر همام بحرسان خواهم فشاند | |
| این زر اکسیر نفس ناطقه | بر سر صدر زمان خواهم فشاند | |
| این دو طفل نوری اندر مهد چشم | بر بزرگ خرده‌دان خواهم فشاند | |
| این سه گنج نفس از قصر دماغ | بر امام انس و جان خواهم فشاند | |
| این چهار اجساد کان کائنات | بر مراد کن فکان خواهم فشاند | |
| کس چه داند کاین نثار از بهر کیست | تا نگویم بر فلان خواهم فشاند | |
| بر جلال و مجد مجد الدین خلیل | در مدحت بیکران خواهم فشاند | |
| هر شکر کز لفظ او برچید سمع | هم بر آن لفظ و بنان خواهم فشاند | |
| هر گهر کز کلک او دزدید طبع | هم بر آن کلک و بنان خواهم فشاند | |
| داورم کی دست فرماید برید | کانچه دزدیدم همان خواهم فشاند |