| کوس چون مار شده حلقه و کو بند سرش | بانگ آن کوفتن از کعبه به صنعا شنوند | |
| سخت سر کوفته دارندش و او نالد زار | ناله‌ی مرد ز سرکوبه‌ی اعدا شنوند | |
| خم کوس است که ما نوذیحجه نمود | گر ز مه لحن خوش زهره‌ی زهرا شنوند | |
| خود فلک خواهد تا چنبر این کوس شود | تا صداش از حبل‌الرحمه‌ی بطحا شنوند | |
| گر دم چنبر چو بین که شنودند خوش است | پس دم آن خوش تر کز چنبر مینا شنوند | |
| از پی حرمت کعبه چه عجب گر پس از این | بانگ دق الکوس از گنبد خضرا شنوند | |
| مشتری قرعه‌ی توفیق زند بر ره حاج | بانگ آن قرعه بر این رقعه‌ی غبرا شنوند | |
| عرشیان بانگ وللله علی الناس زنند | پاسخ از خلق سمعنا و اطعنا شنوند | |
| از سر و پای در آیند سراپا به نیاز | تا تعال از ملک العرش تعالی شنوند | |
| روضه روضه همه ره باغ منور بینند | برکه برکه همه جا آب مصفا شنوند | |
| بر سر روضه همه جای تنزه شمرند | بر لب برکه همه جای تماشا شنوند | |
| انجم ماه وش آماده‌ی حج آمده‌اند | تا خواص از همه لبیک مثنا شنوند | |
| همه را نسخه‌ی اجزای مناسک در دست | از پی کسب جزا خواندن اجزا شنوند | |
| نه صحیفه است فلک هفت ده آیت ز برش | عاشقان این همه از سوره‌ی سودا شنوند | |
| نه صحیفه که به ده بند یکایک بستند | تا نه بس دیر چو سی پاره مجزا شنوند | |
| خام پوشند و همه اطلس پخته شمرند | زهر نوشند و همه بانگ هنیا شنوند | |
| زندگیشان به حق و نام بر ارواح چراست | کبشان ابر دهد لاف ز سقا شنوند | |
| گنج پرورده‌ی فقرند و کم کم شده لیک | گم گم گنج سرا پرده‌ی بالا شنوند | |
| فقر نیکوست به رنگ ارچه به آواز بد است | عامه زین رنگ هم آواز تبرا شنوند | |
| شبه طاووس شمر فقر که طاوسان را | رنگ زیباست گر آواز نه زیبا شنوند |