| وان کژاوه چیست میزان دو کفه باردار | باز جوزایی دو کفه شکل میزان دیده‌اند | |
| بارداری چون فلک خوش رو مه و خور در شکم | وز دو سو چون مشرفین او را دو زهدان دیده‌اند | |
| چون دو دست اندر تیمم یک به دیگر متصل | در یکی محمل دو تن هم پای و هم ران دیده‌اند | |
| جبرئیل استاده چون اعرابی اشتر سوار | وز پی حاجش دلیل ره فراوان دیده‌اند | |
| بادیه بحر است و بختی کشتی و اعراب موج | واقصه سرحد بحر و مکه پایان داده‌اند | |
| دست بالا همت مردم که کرده زیر پای | پای شیبی کان عقوبت گاه شیطان دیده‌اند | |
| بادیه چون غمزه‌ی ترکان سنان دار از عرب | جای خون ریزان چو نرگس زار نیسان دیده‌اند | |
| بهر دفع درد چشم رهروان ز آب و گیاش | شیر مادر دختر و گشنیز پستان دیده‌اند | |
| از گلاب ژاله و کافور صبحش در سموم | خیش خانه کسری و سرداب خاقان دیده‌اند | |
| دائره‌ی افلاک را بالای صحن بادیه | کم ز جزم نحویان بر حرف قرآن دیده‌اند | |
| بادیه باغ بهشت و بر سر خوان‌های حاج | پر طاووس بهشتی را مگس ران دیده‌اند | |
| وز طناب خیمه‌ها بر گرد لشکرگاه حاج | صد هزار اشکال اقلیدس به برهان دیده‌اند | |
| قاع صفصف دیده وصف صف سپهداران حاج | کوس را از زیر دستان زیر و دستان دیده‌اند | |
| چار صف‌های ملک در صفه‌های نه فلک | بر زباله جای استسقای باران دیده‌اند | |
| بر سر چاه شقوق از تشنگان صف صف چنانک | پیش یوسف گرسنه چشمان کنعان دیده‌اند | |
| گرم گاهی کفتاب استاده در قلب اسد | سنگ و ریگ ثعلبیه بید و ریحان دیده‌اند | |
| تیره چشمان روان ریگ روان را در زرور | شاف شافی هم ز حصرم هم زرمان دیده‌اند | |
| از پی حج در چنین روزی ز پانصد سال باز | بر در فید آسمان را منقطع سان دیده‌اند | |
| من به دور مقتفی دیدم به دی مه بادیه | کاندر او ز آب و گیا قحط فراوان دیده‌اند | |
| پس به عهد مستضی امسال دیدم در تموز | کز تیمم گاه صد نیلوفرستان دیده‌اند |