| غلطم خاک چه حاجت که چو اندر نگرند | همه خاک است که در کاسه‌ی مینا بینند | |
| خاک خوران ز فلک خواری بینند چو خاک | خاک بر سر همه را هیچ مگو تا بینند | |
| بگذریم از فلک و دهر و در کعبه زنیم | کاین دو را هم به در کعبه تولا بینند | |
| ما و خاک پی وادی سپران کز تف و نم | آهشان مشعله دار و مژه سقا بینند | |
| ها ره واقصه و قصه‌ی آن راه شویم | که ز برکه‌ش برکه برکه سینا بینند | |
| بادیه بحر و بر آن بحر، چو باران ز حباب | قبه‌ی سیم زده حله و احیا بینند | |
| از خفاجه به سر راه معونت یابند | وز عرینه به لب چاه مواسا بینند | |
| گرم گاهی که چو دوزخ بدمد باد سموم | تف باحورا چو نکهت حورا بینند | |
| قرصه‌ی شمس شود قرصه‌ی ریوند ز لطف | بهر تفته جگران کافت گرما بینند | |
| چرخ نارنج صفت شیشه‌ی کافور شود | که ز انفاس مریدان دم سرما بینند | |
| علم خاص خلیفه زده در لشکر حاج | چتر شام است کز او ماه شب آرا بینند | |
| ماه زرین زبر رایت و دستارچه زیر | آفتابی به شب آراسته عمدا بینند | |
| تاج زرین به سر دختر شاهنشه زنگ | باز پوشیده به گیسوش سراپا بینند | |
| ز می از خیمه پر افلاک و ز بس فلکه‌ی زر | بر سر هر فلکی کوکب رخشا بینند | |
| سالکان راست ره بادیه دهلیز خطر | لکن ایوان امان کعبه علیا بینند | |
| همه شب‌های غم آبستن روز طرب است | یوسف روز، به چاه شب یلدا بینند | |
| خوشی عافیت از تلخی دارو یابند | تابش معنی در ظلمت اسما بینند | |
| برشوند از پل آتش که اثیرش خوانند | پس به صحرای فلک جای تماشا بینند | |
| بگذرند از سر موئی که صراطش دانند | پس سر مائده‌ی جنت ماوا بینند | |
| حفت الجنه همه راه بهشت آمد خار | پس خارستان گلزار تمنا بینند |