| نه به دولت نظری خواهم داشت | نه ز سلوت اثری خواهم داشت | |
| نه از آن روز فرو رفته‌ی عمر | پس پیشین خبری خواهم داشت | |
| میوه دارم که به دی مه شکفد | که نه برگی نه بری خواهم داشت | |
| کرم شب تابم در تابش روز | که نه زوری نه فری خواهم داشت | |
| وه که سد ره من جان و دل است | که به سدره مقری خواهم داشت | |
| نه نه کارم ز فلک نیک بد است | من هراس از بتری خواهم داشت | |
| شیشه‌ای بینم پر دیو و پری | من پی هر بشری خواهم داشت | |
| از بر عالم گوساله پرست | رخت بر گاو ثری خواهم داشت | |
| تیر باران بلا پیش و پس است | از فراغت سپری خواهم داشت | |
| همه روز و شب عمرم خواب است | خواب شب مختصری خواهم داشت | |
| روز اعمی است شب انده من | که نه چشم سحری خواهم داشت | |
| بخت گویند که در خواب خر است | مه نه دنبال خری خواهم داشت | |
| گر چه چون آب همه تن زرهم | نه امید ظفری خواهم داشت | |
| چون زره گرچه همه تن چشمم | نه به دیدن بصری خواهم داشت | |
| به زمستان چو تموز از تف آه | تاب خانه‌ی جگری خواهم داشت | |
| خانه جان دارم و خوانچه سرخوان | که نه طبخی نه خوری خواهم داشت | |
| چارپایی دو سه و یک دو غلام | چارپا هم بکری خواهم داشت | |
| نه جنیبت نه ستام و نه سلاح | نز وشاقان نفری خواهم داشت | |
| کاه برگی تن و جو سنگی صبر | کاه و جو این قدری خواهم داشت | |
| از فلک خیمه و از خاک بساط | وز سرشک آب خوری خواهم داشت |