| خصم ار بزرجمهری یا فسردگی کند | تایید میر باد که حرز امان ماست | |
| ما را چه باک مزدک و بیم بزرجمهر | چون کیقباد قادر و نوشین روان ماست | |
| ما کاروان گنج روان را روان کنیم | کاقبال میر بدرقه‌ی کاروان ماست | |
| بخت همام گفت که ما را همای دان | کز مغز کرکسان فلک استخوان ماست | |
| رمح همام گفت که عنقا ز زخم ما | بریان شود که بابزن او سنان ماست | |
| تیغ همام گفت که ما اعجمی تنیم | در معرکه زبان ظفر ترجمان ماست | |
| تیز همام گفت که ما اژدها سریم | تا طاق گنج خانه‌ی نصرت کمان ماست | |
| رخش همام گفت که ما باد صرصریم | مفلوج گشته کوه ز زور و توان ماست | |
| گرز همام گفت که ما کوه آهنیم | نقرس گرفته باد ز زخم گران ماست | |
| عدل همام گفت که ما حرز امتیم | ما در ضمان خلق و خدا در ضمان ماست | |
| رای همام گفت که ما حصن دولتیم | کز هشت چشم چار ملک دیده بان ماست | |
| دست همام گفت که ما ابر رحمتیم | همت محیط ما و سخا آسمان ماست | |
| آن بلبل همای فر زاغ فرق بین | کو خاص گلستان خواص بنان ماست | |
| روز و شب است ابلق دو رنگ و گفته‌اند | کز نام پهلوان عجم داغ ران ماست | |
| پرز پلاس آخور خاص همام دین | دستارچه‌ی معنبر و برگستوان ماست | |
| کیخسرو است شاه و همام است زال زر | مهلان او تهمتن توران ستان ماست | |
| ما امتیم و شاه رسول است و او عمر | فرزند او که فرخ علی کامران ماست | |
| ای مرزبان کشور پنجم که درگهت | هفتم سپهر ما نه که هشتم جنان ماست | |
| بعد از هزار دور تو را یافت چرخ و گفت | پیرانه سر وجود تو بخت جوان ماست | |
| از خاک درگهت به مکانی رسیده‌ایم | کامروز عرش را همه رشک از مکان ماست |