| شهری به فتنه شد که فلانی از آن ماست | ما عشق باز صادق و او عشق دان ماست | |
| آنجا که دست ماست درو حلقه زان اوست | وانجا که پای اوست سر و سجده زان ماست | |
| هر دل که زیر سایه‌ی زلفش نشان دهند | مرغی است پر بریده که از آشیان ماست | |
| تا بر درش به داغ سگی نامزد شدیم | گردون درم خرید سگ پاسبان ماست | |
| با ترک تاز شحنه‌ی عشقش میان جان | سلطان عقل هندوی جان بر میان ماست | |
| پیغام دادمش که نشانی بدان نشان | کز گاز بر کناره‌ی لعلت نشان ماست | |
| مگذار کاتشی شده بر جان ما زند | این هجر کافر تو که آفت رسان ماست | |
| هم خود ز روی لطف جوابم نوشت و گفت | خاقانیا مترس که جان تو جان ماست | |
| ما طفل وار سر زده و مرده مادریم | اقبال پهلوان عجم دایگان ماست | |
| ما بیدقیم و مات عری گشته شاه ما | میر اجل نظاره‌ی احوال دان ماست | |
| شروان و بای ظلم گرفته است و قحط عدل | انصاف تاج بخش کیان میزبان ماست | |
| عادل همام دولت و دین مرزبان ملک | کز عدل او مبشر مهدی زمان ماست | |
| دین لاف زد زمانک اسفاهدار گفت | دولت زبان گشاد که این مرزبان ماست | |
| دولت به گوش عزم تو این رمز گفته است | کاندر رکاب تو ملکان هم عنان ماست | |
| اسلام فخر کرد به دور همام و گفت | ملت درست پهلو ازین پهلوان ماست | |
| نازند روشنان فلک در قران سعد | کاین سعدها ز مهتر صاحب قران ماست | |
| لافند مادران گهر در مزاج صلح | کاین صلح ما ز میر سپهر آستان ماست | |
| تا میر حاجب افسر حجاب روزگار | برداشت آن حجاب که بند روان ماست | |
| ما زله خوار مائده‌ی میر حاجبیم | نعمان روزگار طفیلی خوان ماست | |
| از مدحتش که زنده کن دوستان اوست | تا نفخ صور صور دوم در دهان ماست |