| دوش برون شد ز دلو یوسف زرین نقاب | کرد بر آهنگ صبح جای به جای انقلاب | |
| یوسف رسته ز دلو مانده چو یونس به حوت | صبح دم از هیبتش حوت بیفکند ناب | |
| باد بهاری فشاند عنبر بحری به صبح | تا صدف آتشین کرد به ماهی شتاب | |
| تا که هوا شد به صبح کوره‌ی ماورد ریز | بر سر سیل روان شیشه‌گر آمد حباب | |
| بوقلمون شد بهار از قلم صبح و شام | راند مثالی بدیع ساخت طلسمی عجاب | |
| از شکفه شاخسار جیب گشاده چو صبح | ساخته گوی انگله دانه‌ی در خوشاب | |
| گشته زمین رنگ رنگ چون فلک از عکس خون | کافسر شاهان کشید تیغ چو صبح از قراب | |
| خسرو خورشید چتر آنکه ز کلک و کفش | پرچم شب یافت رنگ رایت صبح انتصاب | |
| رای ملک صبح خیز، بخت عدو روز خسب | شبروی از رستم است خواب ز افراسیاب | |
| صبح ظفر تیغ اوست حوروش و روضه رنگ | روضه‌ی دوزخ اثر حور زبانی عقاب | |
| مشرق دین راست صبح، صبح هدی را ضیا | خانه‌ی دین راست گنج، گنج هدی را نصاب | |
| شاه چو صبح دوم هست جهان گیر از آنک | هم دل بوالقاسم است هم جگر بوتراب | |
| زهره‌ی اعدا شکافت چون جگر صبح دم | تا جگر آب را سده ببست از تراب | |
| گر بدرد صبح حشر سد سواد فلک | ناخنی از سد شاه نشکند از هیچ باب | |
| صبح دلش تا دمید عالم جافی نجست | جیفه نجوید همای پشه نگیرد عقاب | |
| از دل عالم مپرس حالت صبح دلش | بر کر عنین مخوان قصه‌ی دعد و رباب | |
| ای کف تو جان جود، رای تو صبح وجود | بخت تو خیر الطیور، خصم تو شر الدواب | |
| دامن جاه تو راست پروز زرین صبح | جیب جلال تو راست گوی زر از آفتاب | |
| چرخ بدوزد چو تیر صبح بسوزد چو مهر | رمح تو گاه طعان، تیغ تو گاه ضراب | |
| گرنه به کار آمدی خیمه‌ی خاص تورا | صبح نکردی عمود، مه نتنیدی طناب |