ای صفت زلف تو غارت ایمان ما
|
|
عشق جهان سوز تو بر دل ما پادشا
|
بر در ایوان توست پای شکسته خرد
|
|
بر سر میدان توست دست گشاده هوا
|
صد لطف از کردگار وز لب تو یک سخن
|
|
صد ستم از روزگار وز دل تو یک جفا
|
از رخ تو کس نداد هیچ نشانی تمام
|
|
وز مژهی تو نکرد هیچ خدنگی خطا
|
ای تو ز ما بیخبر ما به تمنای تو
|
|
بس که بپیمودهایم عالم خوف و رجا
|
گاه بدزدیم چشم از تو ز بیم رقیب
|
|
گه به نظر بشکنیم چشم رقیب تو را
|
لعل تو طرف زر است بر کمر آفتاب
|
|
وصل تو مهر تب است در دهن اژدها
|
بر سر کوی تو من نایب خاقانیم
|
|
بو که به دیوان عشق نام برآید مرا
|
صبح امید منی طاب علیک الصبوح
|
|
گرچه به شبهای هجر طال علی البلا
|
موی شکافم به شعر موی شدستم ز غم
|
|
لیک نگنجم همی در حرم مقتدا
|
صدر براهیم نام راد سلیمان جلال
|
|
خواجهی موسی سخن مهتر احمد سخا
|
یافت ز الطاف او عالم فرتوت، فر
|
|
برد ز انصاف او فصل بهاران، بها
|