| مرا بینند اندر کنج غاری | شده مولو زن و پوشیده چوخا | |
| به جای صدره‌ی خارا چو بطریق | پلاسی پوشم اندر سنگ خارا | |
| چو آن عود الصلیب اندر بر طفل | صلیب آویزم اندر حلق عمدا | |
| وگر حرمت ندارندم به ابخاز | کنم زآنجا به راه روم مبدا | |
| دبیرستان نهم در هیکل روم | کنم آئین مطران را مطرا | |
| بدل سازم به زنار و به برنس | ردا و طیلسان چون پور سقا | |
| کنم در پیش طرسیقوس اعظم | ز روح القدس و ابن و اب مجارا | |
| به یک لفظ آن سه خوان را از چه شک | به صحرای یقین آرم همانا | |
| مرا اسقف محقق‌تر شناسد | ز یعقوب و ز نسطور و ز ملکا | |
| گشایم راز لاهوت از تفرد | نمایم ساز ناسوت از هیولا | |
| کشیشان را کشش بینی و کوشش | به تعلیم چو من قسیس دانا | |
| مرا خوانند بطلمیوس ثانی | مرا دانند فیلاقوس والا | |
| فرستم نسخه‌ی ثالث ثلاثه | سوی بغداد در سوق الثلاثا | |
| به قسطنطین برند از نوک کلکم | حنوط و غالیه موتی و احیا | |
| به دست آرم عصای دست موسی | بسازم زان عصا شکل چلیپا | |
| ز سرگین خر عیسی ببندم | رعاف جاثلیق ناتوانا | |
| ز افسار خرش افسر فرستم | به خانان سمرقند و بخارا | |
| سم آن خر به اشک چشم و چهره | بگیرم در زر و یاقوت حمرا | |
| سه اقنوم و سه قرقف را به برهان | بگویم مختصر شرح موفا | |
| چه بود آن نفخ روح و غسل و روزه | که مریم عور بود و روح تنها |