| گر مرا دشمن شدند این قوم معذورند از آنک | من سهیلم کمدم بر موت اولادالزنا | |
| جرعه نوش ساغر فکر منند از تشنگی | ریزه خوار سفره‌ی راز منند از ناشتا | |
| مغزشان در سر بیاشوبم که پیلند از صفت | پوستشان از سر برون آرم که مارند از لقا | |
| لشکر عادند و کلک من چو صرصر در صریر | نسل یاجوجند و نطق من چو صور اندر صدا | |
| خویشتن هم جنس خاقانی شمارند از سخن | پارگین را ابر نیسانی شناسند از سخا | |
| نی همه یک رنگ دارد در نیستان‌ها ولیک | از یکی نی قند خیزد وز دگر نی، بوریا | |
| دانم از اهل سخن هرکه این فصاحت بشنود | هم بسوزد مغز و هم سودا پزد بی‌منتها | |
| گوید این خاقانی دریا مثابت خود منم | خوانمش خاقانی اما از میان افتاده قا |