از دو عالم دامن جان درکشم هر صبحدم
|
|
پای نومیدی به دامان درکشم هر صبحدم
|
سایه با من همنشین و ناله با من همدم است
|
|
جام غم بر روی ایشان درکشم هر صبحدم
|
ساقیی دارم چو اشک و مطربی دارم چو آه
|
|
شاهد غم را ببر زان درکشم هر صبحدم
|
عشق مهمان دل است و جان و دل مهمان او
|
|
من دل و جان پیش مهمان درکشم هر صبحدم
|
ناگزیر جان بود جانان و از جان ناگزیر
|
|
پیش جانان شاید ار جان درکشم هر صبحدم
|
هم مژه مسمار سازم هم بهای نعل را
|
|
دیده پیش اسب جانان درکشم هر صبحدم
|
بس که میجویم سواری بر سر میدان عقل
|
|
تا عنان گیرم به میدان درکشم هر صبحدم
|
هر شب از سلطان عشقم در ستکانیها رسد
|
|
تا به یاد روی سلطان در کشم هر صبحدم
|
دوستکانی کان به مهر خاص سلطان آورند
|
|
گر همه زهر است آسان درکشم هر صبحدم
|
نوش خندیدن به وقت زهر خوردن واجب است
|
|
من بسا زهرا که خندان درکشم هر صبحدم
|
دوستان خون رزان پنهان کشند از دور و من
|
|
آشکارا خون مژگان درکشم هر صبحدم
|
گر همه مستند از آن راوق منم هم مست از آنک
|
|
خون چشم رواق افشان درکشم هر صبحدم
|
دهر ویران را بجز آرایش طاقی نماند
|
|
خویشتن زین طاق ویران درکشم هر صبحدم
|
آفتم عقل است میل آتشین سازم ز آه
|
|
پس به چشم عقل پنهان درکشم هر صبحدم
|
چند ازین دوران که هستند این خدا دوران در او
|
|
شاید ار دامن ز دوران درکشم هر صبحدم
|
از خود و غیری چنان فارغ شدم کز فارغی
|
|
خط به خاقانی و خاقان درکشم هر صبحدم
|