چون زلف یار گیرم دستم به یارب آید

چون زلف یار گیرم دستم به یارب آید چون پای دوست بوسم جانم بر لب آید
هر شب ز دست هجرش چندان به یارب آیم کز دست یارب من یارب به یارب آید
تا خط نو دمیدش بگریزم از غم او کانگه سفر نشاید چون مه به عقرب آید