| چرا ننهم؟ نهم دل بر خیالت | چرا ندهم؟ دهم جان در وصالت | |
| بپویم بو که در گنجم به کویت | بجویم بو که دریابم جمالت | |
| کمالت عاجزم کرد و عجب نیست | که تو هم عاجزی اندر کمالت | |
| شبم روشن شده است و من ز خوبی | ندانم بدر خوانم یا هلالت | |
| مرا پرسی که دل داری؟ چه گویم | که بس مشکل فتاده است این سالت | |
| خیالت دوش حالم دید گفتا | که دور از حال من زار است حالت | |
| ز خاقانی خیالی ماند و آن نیز | مماناد ار بماند بی‌خیالت |