| داور ز غمش نشست در خون | شد شیوه‌ی داوری دگرگون | |
| دستور حکومت‌اش شده سست | منشور خلیفه را فروشست | |
| کاین نامه که زیرکی فروش است، | قانون معاش اهل هوش است، | |
| جز بر سر عاقلان قلم نیست | دیوانه سزای این رقم نیست | |
| تا دیر فتاده بود بر خاک | رخساره نهاده بود بر خاک | |
| چون بیهشی‌اش ز سر برون شد | هوشش به نشید، رهنمون شد | |
| با زخمه‌ی عشق ساخت چون چنگ | شد ساز بدین نشیدش آهنگ: | |
| «ما گرم‌روان راه عشقیم | غارت‌زدگان شاه عشقیم | |
| جز عشق وظیفه نیست ما را | پروای خلیفه نیست ما را | |
| ز آن پایه که عشق پای ما بست | کوتاه بود خلیفه را دست | |
| ما طایر سدره آشیانیم | بالای زمین و آسمانیم | |
| ز آن دام که عنکبوت سازد، | از پهلوی ما چه قوت سازد؟ | |
| هیهات! چه جای این خیال است؟ | مهجوری من ز وی محال است! | |
| محوم در وی چو سایه در نور | دورست که من شوم ز من دور» |