| عاشق زده کوس جامه‌چاکی | معشوق و لباس شرمناکی | |
| عاشق غم دل به نامه پرداز | معشوق به جان نهفتن راز | |
| عاشق نالد ز درد دوری | معشوق خموشی و صبوری | |
| عاشق نالد ز پرده بیرون | معشوق به دل فرو خورد خون | |
| عاشق ره جست و جو سپارد | معشوق به خانه پا فشارد | |
| سازنده که ساز عشق پرداخت | معشوقی و عاشقی به هم ساخت | |
| این هر دو نوا ز یک مقام‌اند | از یکدیگر جدا به نام‌اند» | |
| چون قیس شنید این ترانه | برداشت سرود عاشقانه | |
| می‌خواست که از هوای لیلی | چون سایه فتد به پای لیلی، | |
| همزادانش دوان ز هر سوی | حاضر گشتند مرحبا گوی | |
| دهشت‌زده گشت قیس از آنان | لب بست ز گفت و گوی جانان | |
| می‌رفت دلی به درد و غم جفت | با خویشتن این سرود می‌گفت | |
| کای قوم که همدمان یارید! | یک دم او را به من گذارید! | |
| تا سیر جمال او ببینم | خرم به وصال او نشینم» | |
| روزی زین‌سان به شب رسیدش | رنجی و غمی عجب رسیدش | |
| شب نیز بدین صفت به سر برد | محمل به نشیمن سحر برد | |
| پا ساخت ز سر، به راه لیلی | شد باز به خیمه‌گاه لیلی | |
| بوسید به خدمت آستانه | بر پای ستاد، خادمانه | |
| لیلی به درون خیمه‌اش خواند | بر مسند احترام بنشاند | |
| هنگامه‌ی عاشقی نهادند | سر نامه‌ی عاشقی گشادند |