| چو از مصر آمد آن مرد خردمند | که از جان زلیخا بگسلد بند، | |
| خبرهای خوش آورد از عزیزش | تهی از خویش و، پر کرد از عزیزش | |
| گل بختش شکفتن کرد آغاز | همای دولتش آمد به پرواز | |
| ز خوابی بندها بر کارش افتاد | خیالی آمد و آن بند بگشاد | |
| بلی هر جا نشاطی یا ملالی‌ست | به گیتی در، ز خوابی یا خیالی‌ست | |
| زلیخا را پدر چون شادمان یافت | به ترتیب جهاز او عنان تافت | |
| مهیا ساخت بهر آن عروسی | هزاران لعبت رومی و روسی | |
| نهاده عقد گوهر بر بناگوش | کشیده قوس مشکین گوش تا گوش | |
| کلاه لعل بر سر کج نهاده | گره از کاکل مشکین گشاده | |
| ز اطراف کله هر تار کاکل | چنان کز زیر لاله شاخ سنبل | |
| کمرهای مرصع بسته بر موی | به موی آویخته صد دل ز هر سوی | |
| هزار اسب نکوشکل خوش‌اندام | به گاه پویه تند و وقت زین رام | |
| ز گوی پیش چوگان، تیزدوتر | ز آب روی سبزه، نرم روتر | |
| اگر سایه فکندی تازیانه | برون جستی ز میدان زمانه | |
| چو وحشی‌گور، در صحرا تک‌آور | چون آبی‌مرغ، رد دریا شناور | |
| شکن در سنگ خارا کرده از سم | گره بر خیزران افکنده در دم | |
| بریده کوه را آسان چو هامون | ز فرمان عنان کم رفته بیرون | |
| هزار اشتر همه صاحب شکوهان | سراسر پشته‌پشت و کوه کوهان | |
| ز انواع نفایس صد شتروار | خراج کشوری بر هر شتر بار | |
| دو صد مفرش ز دیبای گرامی | چه مصری و چه رومی و چه شامی |