| با چنین فقر و این تهی دستی | وندرین خاکساری و پستی | |
| پشت گرمم بدانکه بی‌کم و کاست | اعتقادی درست دارم و راست | |
| به رسول و کلام و وحی و ملک | به شب قربت و عروج فلک | |
| به بهشت و بدوزخ و بالم | به سماوات و عرش و لوح و قلم | |
| به ترازو و عرصه‌ی عرصات | به عبور مجردان ز صراط | |
| به کرامات و معجز و بولی | به ابوبکر و عمر و بعلی | |
| به شب اولین گور و عذاب | به وقوف و بحشر و نشر و حساب | |
| به خدایی که واحدست و صبور | به خدایی که قادرست و غفور | |
| بی‌زن و بی‌شریک و فرزندست | او به کس، کس باو نه مانندست | |
| حی و قیوم و بر وعدل و علیم | خالق و رازق و قدیر و قدیم | |
| بود و هست و بود ولی بیچون | از جسد فرد و از جهت بیرون | |
| ز اختر و چرخ و عقل و جان برتر | وز خیال و ضمیر و فکر به در | |
| ملک انس و جان علی‌الاطلاق | « ابدی الظهور والاشراق » | |
| حکم او عدل و وعده‌ی او راست | بجز و هرچه بود و هست و اوراست | |
| پادشاها، به ذات اکرم تو | به صفات و به اسم اعظم تو | |
| که ز ایمان مکن تهی دستم | بر همینم بدار تا هستم |