| پیش ازین کردمت ز حال آگاه | که: سه روحند جسم را همراه | |
| کار هر یک پدید و مدت کار | وین سخن باز می‌کنم تکرار | |
| تا چهل سال روح روینده | میکند کار در تن بنده | |
| تن او باشد اندر افزونی | متفاوت به چندی و چونی | |
| چون گذشتی از آن، نبالد تن | هر دم از زحمتی بنالد تن | |
| لیکن آثار روح حیوانی | که تو ادراک و جنبشش خوانی | |
| همچنان برقرار خود باشند | بر سر شغل و کار خود باشند | |
| گاه پیری به قدر کند شوند | گر چه رامند، لیک تند شوند | |
| در بدنها رطوبتیست لطیف | منفصل گشته از فضول کثیف | |
| که حیات ترا عزیزی اوست | نشانه‌ی قوت غریزی اوست | |
| آن رطوبت چو برقرار بود | زان مزاج تو رطب و حار بود | |
| تن به تدبیر نفس انسانی | زنده باشد، چنانکه میدانی | |
| چون شود در تن آن نظارت کم | بدنت را شود حرارت کم | |
| اندک اندک همی شود زو خرج | تا بپالاید از مشام و ز فرج | |
| کندت قید سردی و خشکی | طرح کافور بر خط مشکی | |
| آنچه تحلیل یابد از بدلش | دهدت دست، کم بود خللش | |
| ور بدل کم شود شکسته شود | تا حیات از بدن گسسته شود | |
| کند اندر تنت هلاک نزول | نفس نطقیت را کند معزول | |
| سبب اینست مرگ و مردان را | ضغف و فرتوتی و فسردن را |