| بخت اگر نیست خواجه زر چکند؟ | رخت اگر نیست خانه در چکند؟ | |
| مرد از آراستن تباه شود | سینه از خواستن سیاه شود | |
| عارف کردگار زر چکند؟ | ولی‌الله بار و خر چکند؟ | |
| من ده خویش پربها کردم | به فضولان ده رها کردم | |
| در جهان داد بندگیش نداد | که ز بند جهان نگشت آزاد | |
| تو ز لاهوتی، ای الهی دل | ملک ناسوت را بناس بهل | |
| تا کی این سنقر و ایاز رهی؟ | برهان خویش را، که باز رهی | |
| مرغ او آشیانه کی سازد؟ | مور او کی به دانه پردازد؟ | |
| غیر در غار ما نمی‌گنجد | عشوه در بار ما نمی‌گنجد | |
| غار ما منزل پلنگانست | نه مقام خسان و ننگانست | |
| آنکه اندر جهان ندارد گنج | چون توان آگنیدنش در کنج؟ | |
| تشنگان اندرین حیاض رسند | به ریاضت درین ریاض رسند | |
| عزلت و جوع بود و صمت و سهر | سالکان را به راستی رهبر | |
| این چهارند در طریق کمال | حالت فقر و حیلت ابدال |