| چیستند این بتان رنگارنگ؟ | که در آغوششان کشیدی تنگ | |
| رخشان دلپذیر و جان افروز | گوهر تاجشان جهان افروز | |
| فرقشان را برسم بختاقی | افسر و تاج خالد و باقی | |
| دایم این شمع‌ها فروزنده | بنکاهند هیچ و سوزنده | |
| سبزه‌ی این چمن دروده نشد | وز بهارش گلی ربوده نشد | |
| نو عروسان کهنه کاشانه | خوش خرامنده خانه در خانه | |
| در سر هر کرشمه‌شان کاری | هر نگه کردنی و بازاری | |
| اندرین خیمه کار سازانند | چست و چابک خیال بازانند | |
| همه کم گوی و پر نیوشیده | مهره پیدا و حقه پوشیده | |
| در شبستان چرخ دولابی | چشمشان گشته مست بیخوابی | |
| همه چشم چراغ این دیرند | راهب آسا همیشه در سیرند | |
| متنفر ز نقشهای ردی | متوجه به حضرت احدی | |
| دیده اندر پس کریوه‌ی غیب | رب خود را به دیده‌ی «لا ریب» | |
| سر بسر جان و تن به تن خردند | همه جوینده‌ی اله خودند | |
| گر چه از داد و ده جدا باشند | مدد سایه‌ی خدا باشند |