چمن پر گهر شد ز باران ژاله

چمن پر گهر شد ز باران ژاله زمین پر کواکب ز یاقوت لاله
ز شبنم فرو هشت نسرین حمایل ز سنبل بر افگند سوسن کلاله
به جای می‌لعل پر کرده گلها ز سیماب رخشنده زرین پیاله
صبا را چمن کرده هر بامدادی به گلزار پردامنی زر حواله
ز زرورق غنچه بر خوان گلبن همی پیچد از بهر بلبل نواله
به هر گوشه بینی خرامان و خرم غزلخوان غزالی به رخ چون غزاله
گرم دستگاه گل و لاله بودی به گنجی گران می‌نبشتم قباله
کنونست وقت، اوحدی، گر جوانی چو مرغان عاشق در آیی بناله
بهاری چنین باد و شش ساله ماهی صبوحی کن از باده‌ی پنج ساله