ترا رسد گره مشک بر قمر بستن | به گاه شیوهگری لعل بر شکر بستن | |
کمر به کشتن ما گر ببستهای سهلست | بیا، که حلقه بکوبیم ازین کمر بستن | |
مرا که روی تو باید چه کار باد گری؟ | چو پای درد کند شرط نیست سر بستن | |
دگر به پند من، ای مدعی، زبان مگشای | که لب نخواهم ازین ماجرا دگر بستن | |
ز من مدار صبوری طمع، که نتوانم | ز بهر سنگدلی سنگ بر جگر بستن | |
به چند وجه بکردم نصیحت دل خویش | میسرم نشد از روی او نظر بستن | |
گر اوحدی در خلوت به روی غیر ببست | به روی دوست مروت نبود دربستن |