| ای پیک نامه بر، خبر او به ما رسان | بویی ز کوی صدق به اهل صفا رسان | |
| بیگانه را خبر مده از حال این سخن | زان آشنا بیار و بدین آشنا رسان | |
| جای حدیث او دل آشفته‌ی منست | بشنو حدیثش و چو شنیدی به جا رسان | |
| پوشیده نیست تندی و گفتار تلخ او | رو هرچه بشنوی تو مپوشان و وارسان | |
| یا روی او ز دور درآور به چشم من | یا روی من به خاک در آن سرا رسان | |
| زآن آفتاب رخ صفت پرتوی مگوی | یا چند ذره را ز زمین بر هوا رسان | |
| ما را به آستانه‌ی آن بت چو بار نیست | خدمت گریم، بر در اومان دعا رسان | |
| آه و فغان اوحدی امشب، تو ای رسول | از جبرئیل بگذر و پیش خدا رسان |