| کیست آن مه؟ که می‌رود نازان | عاشقان در پیش سراندازان | |
| پای وصلش ز سوی ما کوتاه | دست هجرش به جان ما یازان | |
| حلقهای دو زلف چون رسنش | چنبر گردن سر افرازان | |
| بر سر چار سوی دل مشهور | کمر او ز کیسه پردازان | |
| در خم زلف او زبون دلها | چون کبوتر به چنگل بازان | |
| می‌دواند میان لشکرگاه | از چپ و راست همچو طنازان | |
| دست در دامنش زنم روزی | بر در بارگه چو سربازان | |
| بوسه‌ای خواهمش، و گر ندهد | بستانم به دولت غازان | |
| اوحدی، دل مده به غمزه‌ی او | کشکارا کنند غمازان |