صبا، چو برگذری سوی غمگسار دلم | خبر کنش که: زهی بیخبر ز کار دلم! | |
شکستهی غم عشقت ز روزگار، ای دوست | دل منست، که شادی به روزگار دلم | |
کنون که در پی آزار من کمر بستی | مباش بیخبر از نالههای زار دلم | |
برین صفت که دلم را نگاهبان غم تست | به منجنیق نگیرد کسی حصار دلم | |
دل مرا ز برت راه باز گشت نماند | ز سیل گریه، که افتاد در گذار دلم | |
بیا و سر دل من ز اوحدی بشنو | که اوست درهمه گیتی خزینهدار دلم |