| من دلداده از آنروز که دیدار تو دیدم | در تو پیوستم و از هر چه مرا بود بریدم | |
| بی‌خبر بودم و از دور کمان مهره‌ی مهرت | ناگهان بر دلم افتاد و چو مرغان بتپیدم | |
| سر انگشت نگارین تو آسوده دلم را | آنچنان برد، که انگشت تحیر بگزیدم | |
| منزوی بودم و با خود، که ز ناگاه خیالت | در ضمیر آمد و بی‌خود به سر کوچه دویدم | |
| تا تویی، زارتر از حال دلم حال ندیدی | تا منم، صعب‌تر از درد تو دردی نکشیدم | |
| گر به بازار برآیم ز ضعیفی چو نشانم | باز پرسی ز خلایق، همه گویند: ندیدم | |
| اوحدی را نکند عیب ز دیوانه شدن کس | گر تو گویی که: من این بنده بدین عیب خریدم |