| گر درد سر نباشدت، ای باد صبحدم | روزی به دستگیری ما رنجه کن قدم | |
| پیش آی و تازه کن به سر آهنگ آن سرا | بر خیز و بسته کن به دل احرام آن حرم | |
| او را یکی ببین و چو بینی « و ان یکاد» | بر خوان و چون بخوانی بر روی او بدم | |
| گو: ای شکسته خاطر ما را به دست هجر | گو: ای سپرده سینه‌ی ما را به پای غم | |
| ما را به پیش ناوک هجران مکن هدف | ما را میان لشکر خواری مکن علم | |
| زر خواستی به عشوه و سر می‌نهیم نیز | دل میبری به غارت و جان می‌دهیم هم | |
| اینجا که خط تست بدان می‌نهیم سر | و آنجاکه نام ماست بر آن می‌کشی قلم | |
| آهیست در فراقت و پنجاه شعله نار | چشمیست ز اشتیاقت و پنجاه کاسه نم | |
| گاهی تنم چو رعد بنالد ز هجر پر | گاهی دلم چو برق بسوزد ز وصل کم | |
| بر بیدلی، که عهد تو دارد مگیر خشم | بر عاشقی، که مهر تو ورزد، مکن ستم | |
| پیش آر جوشنی، که ز پشتم گذشت تیر | بفرست مرهمی، که به جانم رسید الم | |
| چون صید هر کسی شدی از بی‌کسان مگرد | چون رام دیگران شدی از اوحدی مرم |